Μπροστά στην οικουμενικοποιημένη και ανταγωνιστική
αγορά των προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, κάθε χώρα, Περιφέρεια, Νομός ή Δήμος
θα πρέπει να προγραμματίζει και να καταστρώνει στρατηγικές βασισμένες
στις αρχές της αειφορικής ανάπτυξης, όπως αυτές διατυπώνονται στον ορισμό της
από την Παγκόσμια Επιτροπή Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης και το Διεθνές Κέντρο
διαχείρισης της Ανάπτυξης το 1987. Οι αρχές αυτές πρέπει να έχουν τόσο
οικονομική, όσο και οικολογική και κοινωνική διάσταση.
Η συζήτηση για τη διατροφική ασφάλεια στα πλαίσια της βιολογικής γεωργίας,
προκαλεί άμεσα την παραπάνω ερώτηση. Κάλλιστα εκφράζει και μία άποψη-θέση, ότι
η βιολογική γεωργία δεν μπορεί να θρέψει τις πολύ γρήγορα αυξανόμενες και
μεταβαλλόμενες συνεχώς διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού της Κρήτης.
Το ευρύτερο κίνημα που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως για την
προστασία και διατήρηση του περιβάλλοντος είναι φυσικό να προσεγγίζει άμεσα και
τον τομέα της γεωργίας. Έτσι καθώς μια ολοένα αυξανόμενη μερίδα
"ευαισθητοποιημένων" καταναλωτών απαιτεί "στο πιάτο της"
τρόφιμα υγιεινά, απαλλαγμένα από χημικά κατάλοιπα, ένα -όχι και τόσο νέο-
σύστημα γεωργικής παραγωγής που ακούει στο όνομα Βιολογική ή Οικολογική
Γεωργία, έρχεται στο επίκεντρο των αγροτικών εξελίξεων και προοπτικών.
Ελαιόλαδο, ο αποκαλούμενος πράσινος χρυσός από τους επιστήμονες και τους
γνώστες - χρήστες. Ο χυμός που έθρεψε γενεές, πολύ ακόμα και πριν την γέννηση
τον Ιησού Χριστού.
Την κατοχύρωση της
παραδοσιακής κρητικής διατροφής ως “άυλη πνευματική κληρονομιά” από την UNESCO
επιδιώκει με μια σειρά ενεργειών ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, μια
δράση που κρίνεται σκόπιμη αλλά και αναγκαία για την προώθηση του ελαιολάδου,
το οποίο αποτελεί το βασικό στοιχείο της, αλλά και για τη γενικότερη βελτίωση
του τουριστικού προϊόντος της Κρήτης.
Κρητική Διατροφή 
