Διαβάστε για τα Χανιά

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων
Συγχρηματοδότηση 70% από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΕΓΤΠ.Ε-Π και το Ελληνικό Δημόσιο - Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Συγχρηματοδότηση Ελληνικό Δημόσιο και ΕΕ
Διαδρομές στα Χανιά
Πέρασμα Φαραγγιού Σαμαριάς Εκτύπωση E-mail

ΦΑΡΑΓΓΙ ΣΑΜΑΡΙΑΣ: Εκδρομή και πέρασμα

Το φαράγγι της Σαμαριάς είναι το ωραιότερο,εντυπωσιακότερο και μεγαλύτερο φαράγγι της Κρήτης με μήκος διαδρομής περίπου 18χιλμ. Είναι το πλατύτερο φαράγγι του νησιού, με παλιό οικισμό στο εσωτερικό τουκαι ένα από τα πιο στενά, στη θέση Πόρτες, με πλάτος 3 μέτρα (Φώτο 3.1). Εδώ καιδεκαετίες είναι ένας από τους Εθνικούς Δρυμούς της Ελλάδας και ένα από ταΠαγκόσμια Βιοσφαιρικά Αποθέματα της UNESCO, μεπλήθος ενδημικών φυτών

Διαβάστε περισσότερα...
 
Καλοκαιρινές Διαδρομέs με Φόντο το Λιβυκό Πέλαγος Εκτύπωση E-mail

Σφακιά Πεζοπορία και μπάνιο με φόντο το Λιβυκό Πέλαγος! Προτάσεις για εξορμήσεις που συνδυάζουν την πόλη και το βουνό, την πιο καλή ώρα της ελληνικής φύσης

Πολλές φορές η θλίψη της καθημερινότητας μας οδηγεί στην αδυναμία απορρόφησης της φυσικής και δημιουργικής ροπής που δημιουργεί η φυγή προς τη φύση. Αλλωστε "φυγή" σημαίνει πρώτιστα "φυγή από τον εαυτό μας", αφού, σύμφωνα με τον Πολ Βαλερί, "για να ζήσουμε τη ζωή μας πρέπει να ζήσουμε κι άλλες ζωές". Και για να ζήσουμε, να βιώσουμε, έναν τόπο, τον τόπο μας, όσο όμορφος ή άσχημος, καλός ή κακός και αν είναι αυτός, πρέπει να ζήσουμε και άλλους τόπους, έστω στο πλαίσιο ενός ταξιδιού που να απαιτεί μικρά ή μεγάλα, εύκολα ή δύσκολα ψυχικά και γεωγραφικά άλματα από την "πλήξη και φρίκη" της ταπεινής μας καθημερινότητας, της δικιάς σας και της δικής μου.

Διαβάστε περισσότερα...
 
Η Διάσχιση του Φάραγγα Εκτύπωση E-mail

Τη διαδρομή αυτή που περνά από το φαράγγι της Σαμαριάς και το οροπέδιο του Ομαλού θα στην περιγράψω με αφετηρία τα Χανιά, αν και μπορείς να την πάρεις γυρνώντας και από τη Β' διαδρομή σου, από Παλαιόχωρα, Σούγια και Κάνδανο.

Διαβάστε περισσότερα...
 
Διαδρομές: (Χανιά - Κίσσαμος - Φαλάσαρνα-Γραμβούσα - Μονή Χρυσοσκαλίτισσας - Ελαφονήσι) Εκτύπωση E-mail

Αφετηρία σου θα είναι τα Χανιά και η πορεία σου δυτική προς Κίσσαμο, σε δρόμο κατά μήκος της ακτής. Στο 4ο χιλιόμετρο θα συναντήσεις τον Μακρύ Τοίχο, όπου υπάρχει παράκαμψη για Δαράτσο και Γαλατά. Στη συνέχεια του κεντρικού δρόμου βρίσκονται τα παραλιακά χωριά Κάτω Δαράτσος, Κάτω Στάλος, Αγία Μαρίνα, Πλατανιάς (απέναντι βρίσκεται το νησάκι Άγιοι Θεόδωροι) και Μάλεμε, σε απόσταση 16 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του νομού.

Διαβάστε περισσότερα...
 
Στα φαράγγια της Δυτικής Κρήτης - Σάσαλος - Αγία Ειρήνη - Σούγια Εκτύπωση E-mail
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦ. ΤΣΙΠΗΡΑΣ


* Ο νομός Χανίων ζει και αναπνέει σήμερα κυρίως με τον μαζικό τουρισμό και γι' αυτό είναι πολύ δύσκολο ο ευκαιριακός επισκέπτης του να γνωρίσει λίγο, έστω, από το πνεύμα της αληθινής κρητικής λεβεντιάς και φιλοξενίας και κάποια έστω ψήγματα πολιτισμού και την μαγεία της φύσης του έξω από τη λογική των τουρ οπερέιτορ.

* Στις περισσότερες παραλίες οι τουρίστες στοιβάζονται κατά χιλιάδες και στο φαράγγι της Σαμαριάς μια ατέλειωτη και πολύβουη σειρά επισκεπτών ξεκινάει με την αυγή του ηλίου από το Ξυλόσκαλο για να «σβήσει» με τη δύση του στην Αγία Ρούμελη.

* Στις περισσότερες ταβέρνες η μουσική δεν θυμίζει ούτε Σκορδαλό ούτε Μουντάκη ούτε Αβησσυνό και το φαγητό και το κρασί που προσφέρονται μάλλον προσβάλλουν την κρητική κουζίνα.

* Κι όμως αυτός ο τόπος που τόσο αντιστάθηκε σε κάθε κατακτητή κρατάει ακόμη κάποιες αντιστάσεις σε κάποια μέρη του. Ενα από αυτά, η διαδρομή που θα επιχειρήσουμε να σας περιγράψουμε.

* Διαδρομή που επιτρέπει στον επισκέπτη τη γνωριμία με αυθεντικούς τόπους, ανθρώπους και τρόπους ζωής αλλά και την άσκηση στη βαθύτερη φιλοσοφία του ταξιδιού μέσα από την ανάπτυξη της ικανότητας να βλέπει κανείς εκεί όπου οι άλλοι δεν βλέπουν τίποτε.

Περιγραφή διαδρομής

Πρωί πρωί αφήνουμε πίσω μας τα Χανιά, την πόλη που οι Αραβες, όχι τυχαία, αποκαλούσαν Ραμπάχ-ελ-Ντζομπν (δηλαδή, η πόλη του τυριού!) και με καθαρά δυτική κατεύθυνση ακολουθούμε την εθνική οδό προς Κολυμπάρι και Καστέλι Κισάμου.

Στα νότιά μας μια ατέλειωτη σειρά πτυχώσεων και βουνοκορφών μάς κλείνει τον ορίζοντα. Είναι οι περίφημες Μαδάρες (μαδαρός στην κρητική ντοπιολαλιά σημαίνει φαλακρός, γυμνός).
Πάνω από 20 κορυφές τους ξεπερνούν τα 2.200 μέτρα σε υψόμετρο και μοιάζουν με τον στιβαρό όγκο τους να παγιδεύουν την υγρασία και να δημιουργούν ένα ιδιαίτερο τοποκλίμα.
Και πράγματι, σε αντίθεση με άλλα μέρη της Κρήτης, όλα είναι καταπράσινα στο βόρειο τμήμα του Νομού Χανίων.
Περνάμε το Καλυμπάρι και λίγο προτού φθάσουμε στο Καστέλι στρίβουμε αριστερά (νότια) προς Καλένι και Φαλελιανά.

Και από εδώ;

«Η λέξη οδηγός», γράφει ο σπουδαίος ιεράρχης Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος, «είναι μια πολύ σημαντική λέξη στην ανθρώπινη γλώσσα γιατί σημαίνει ότι εκεί που βαδίζουμε σε έναν άγνωστο τόπο και κινδυνεύουμε να χάσουμε τον δρόμο και να χαθούμε και εμείς σε άγνωστα μονοπάτια κάποιος που ξέρει τον δρόμο αυτό μπαίνει μπροστά και μας οδηγεί με σιγουριά στο τέρμα της πορείας μας». Μεγάλη μου τιμή, φίλες και φίλοι αναγνώστες του «Βήματος», να σας οδηγήσω και εγώ, με τη σειρά μου, σε αυτό το λίγο ως πολύ άγνωστο μέρος της Κρήτης.

Αφήνουμε λοιπόν πίσω μας τα Φαλελιανά και με συνεχείς στροφές που προσφέρουν εξαιρετική θέα στον Κόλπο της Κισάμου και τις δύο χερσονήσους που τον περικλείουν, της Γραμβούσας στα δυτικά και του Ροδωπού στα ανατολικά, φθάνουμε στο όμορφο χωριό Κερά, που βρίσκεται κτισμένο στα ριζά ενός τουρλοειδούς βράχου. Από το χωριό αυτό καταγόταν η ηρωίδα της επανάστασης του 1866 Αντωνούσα Καστάνη, την παρουσία της οποίας μας θυμίζει και μια σχετική ανάγλυφη στήλη.

Περνάμε το Σφακοπηγάδι, κέντρο δράσης των ανταρτών στη διάρκεια της Εθνικής μας Αντίστασης, την αμφιθεατρική θέση των Τριαλωνιών, το χωριό Μαλάθηρος με τις τρεις βυζαντινές εκκλησίες του και με συνεχείς στροφές βρισκόμαστε στην αριστερή πλευρά του μεγάλου και επιβλητικού φαραγγιού του Χαλασέ (ή του Σάσαλου). Ο τόπος αυτός είναι μοναδικός, το ίδιο και οι άνθρωποί του, που, έχοντας μείνει μακριά από τον μαζικό τουρισμό, τον μόχθο τους τον μετουσίωσαν σε πολιτισμό, τον τόπο τους τον μετέβαλαν σε παράδεισο. Φθάνοντας στην απομονωμένη κλειστή κοιλάδα του Σάσαλου, που είναι κατάφυτη από εσπεριδοειδή, ελιές, κερασιές και καστανιές, αφήνουμε τον αγωνιστή της φυσικής ζωής Θεοδόση Μηλογιαννάκη να μας εξηγήσει γιατί «ουκ επ' άρτον μόνο ζήσεται άνθρωπος». Λίγο προτού ξεναγηθούμε στην οργιαστική βλάστηση των τριών φαραγγιών της περιοχής, του Κουντουδιανόλακκου, του Μυλωνοφάραγγου και του φαραγγιού του Καλόγηρου, η 90χρονη παλιά αντάρτισσα Ελένη Ξερογιαννάκη μάς εξηγεί: «Παλιά δεν ήβρισκες ούτε καθέκλα να κάτσεις στο χωριό μας, τώρα ερημιά, τους νέους τους τράβηξαν τα τουριστικά».

Από το Σάσαλο ως τα Φλώρια (επτά χιλιόμετρα) ο δρόμος δεν είναι καλός, το τοπίο όμως είναι πανέμορφο. Και όσο πλησιάζουμε στη μαρτυρική Κάντανο και στους 15 οικισμούς της τόσο η ιστορική μνήμη γυρνάει στις 23 του Μάη του 1991, οπότε οι Γερμανοί κατέστρεψαν την περιοχή σκοτώνοντας αδιακρίτως τους κατοίκους της. Σε μια μάλιστα πινακίδα είχαν γράψει «η Κάντανος κατεστράφη εκ θεμελίων διά να μην επανοικοδομηθεί ποτέ πια»!

Και αυτή η αλαζονεία της πρόσκαιρης υπεροχής του κατακτητή είναι, φίλες και φίλοι αναγνώστες, που με ενοχλεί περισσότερο και από τις ίδιες του τις πράξεις. (Και πόσα άλλωστε αντίστοιχα παραδείγματα δεν έχουμε στη σύγχρονη επικαιρότητα...)

Κάντανος-Κουφαλωτός-Τεμένια-Μάζα-Ροδοβάνι, κινούμαστε στις δυτικές και νότιες υπώρειες του Αγκαδασελιού (1.098 μ.), παρακλαδιού των σελινιώτικων βουνών, και του Αποπηγαδιού (1.331 μ.) και από εκεί εύκολα κατεβαίνουμε μέσω Μονής στην υπέροχη και εκτεταμένη παραλία της Σούγιας, μία από τις ωραιότερες της Νότιας Κρήτης. Τη Σούγια που χτίστηκε στη θέση της αρχαίας Συίας δεν την έχει ακόμη αρπάξει ο μαζικός τουρισμός, και εδώ όμως σε μικροκλίμακα επικρατούν η κακογουστιά και η φθήνια σχεδόν σε κάθε κτίσμα.

Οταν πρωτοήλθα (με τα πόδια!) στη Σούγια, πριν από 25 χρόνια, ένα καταπληκτικό δάσος πεύκης (pinus brutia) κάλυπτε τις γύρω πλαγιές. Σήμερα οι «μαδαρές πλαγιές» θυμίζουν μόνο καταστροφή. Κάποτε οι άνθρωποι ράβδιζαν τις ελιές και μάζευαν τον καρπό απλώνοντας, μία φορά τον χρόνο, δίχτυα στα ριζά τους. Σήμερα τα πλαστικά δίχτυα είναι μονίμως απλωμένα για να θυμίζουν την προσβολή της γης από τους Νεοέλληνες. Και οι ποταμοί που σχηματίζουν τα πεταμένα πορτοκάλια πιο πάνω από τον Σέμπρωνα (36 χλμ. από τα Χανιά) δεν σηματοδοτούν μόνο την απόσυρση ενός προϊόντος αλλά την «απόσυρση» του ίδιου του ανθρώπου από τη μεγάλη Μάνα Φύση.

Ακόμη και το άλλοτε τόσο κοινό άγριο σταμναγκάθι (cichorium spinosum) κινδυνεύει και αυτό να εξαφανισθεί από το μαζικό ξεπάτωμα που του γίνεται... Το μπάνιο πάντως στην εκτεταμένη παραλία της Σούγιας είναι μια απόλαυση. Το ίδιο και το ταξίδι της επιστροφής.

Μονή, στροφές και θέα στα ανατολικά προς τον Γκίγκηλο και τον Βολακιά και το ηρωικό Κουστογέρακο και μετά Ροδοβάνι, Μαράλια και ένα πλήθος διεσπαρμένοι οικισμοί μέσα σε λιόδεντρα, σκαρφαλωμένα σε απόκρημνες πλαγιές.

Η ποικιλία της γεωγραφικής κατασκευής του χώρου δεν αφήνει καθόλου τις αισθήσεις να καταπονηθούν. Το θέλγητρο της κρητικής γης και του ελληνικού τοπίου είναι τόσο μεγάλο που μοιάζει πολλές φορές να καταπίνει και την πιο κραυγαλέα κακογουστιά.

Η πολιτεία που διασχίζουμε, λουσμένη στο ανοιξιάτικο φως, δεν έχει τίποτε να κρύψει και μας αποκαλύπτεται γοητευτικά ανάμεσα στο πράσινο, στο γκρίζο και στο γαλάζιο.
Καμπανός, απομεινάρια δάσους δρυάδων, Τσισκιανά, περνάμε κοντά στις Πρινές, από τον Αγιο Ευτύχη, από όπου ξεκίνησε το 1995 η μεγάλη πυρκαϊά που κατέκαυσε τη γύρω περιοχή, και φθάνουμε στο αμφιθεατρικό Επανοχώρι και μετά στην Αγία Ειρήνη, από όπου ξεκινάει και το ομώνυμο φαράγγι. Ανεβαίνουμε σε ένα κλειστό οροπέδιο για να κατηφορίσουμε στη συνέχεια με συνεχείς στροφές προς τον Σέμπρωνα, τα Ρούματα (προσοχή, γιατί όλες οι πινακίδες είναι πυροβολημένες!), τον πορτοκαλεώνα του Χλιαρού και τις Σκηνές ως τη διασταύρωση του Αλικιανού, όπου συναντούμε τον κύριο οδικό άξονα Χανίων-Ομαλού (το οροπέδιο απέχει από εδώ 26 χλμ.)
Στον Αλικιανό υπάρχουν τα ερείπια του πύργου του βενετσιάνικου οίκου των Damolin και πολλά βυζαντινά εκκλησάκια.

Φθάνοντας στα Χανιά, αν έχουμε χρόνο, κάνουμε μια βόλτα στην παλιά πόλη, τρώμε χανιώτικη μπουγάτσα στου Ιορδάνη (κοντά στο ΚΤΕΛ), αγοράζουμε αβρονιές από την παλιά λαχαναγορά, γαλακτοκομικά από του Σχετάκη (Κωνσταντινουπόλεως 44) και δεν ξεχνάμε ότι υπάρχουν παντού άνθρωποι, ακόμη και στα πιο τουριστικά μέρη, ακόμη και στα Χανιά, που αγαπούν τον τόπο τους, σέβονται το παρελθόν του και αγωνίζονται για ένα μέλλον με περισσότερο σεβασμό στη φύση.

...και με τα πόδια! 

Μια πινακίδα στα δεξιά μας ερχόμενοι από το Επανοχώρι και προτού φθάσουμε στον οικισμό της Αγίας Ειρήνης (650 μ. υψόμετρο) σημειώνει την αρχή του μονοπατιού που στην αρχή οδηγεί στην εκκλησία του Σωτήρος Χριστού του 1357 μ.Χ. με θαυμάσιες τοιχογραφίες.

Στη συνέχεια για περίπου 500 μέτρα ακολουθούμε παράλληλα με το ρέμα έναν χωματόδρομο και μετά ένα καλογραμμένο μονοπάτι που μπαίνει βαθιά στο Αγερινιώτικο Φαράγγι. Σε 30 λεπτά, κοντά σε δεξαμενή της Δασικής Υπηρεσίας, μια διασταύρωση οδηγεί στη Χοιρότρυπα, σπήλαιο όπου υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο, το 1822, οι φαραγγίτες Μ. Πεντάρης και Ι. Μαραγκάκης.

Μετά περνάμε από τον Αϊ-Γιάννη, έναν εκκλησιόσχημο βράχο (535 μ. υψόμετρο), που ήταν τόπος λατρείας τα προεπαναστατικά χρόνια, και κατηφορίζουμε συνέχεια προς την καρδιά του φαραγγιού, που είναι κατάφυτο με πλατάνια και αγριοκυπάρισσα. Σε 30 επιπλέον λεπτά φθάνουμε σε έναν οργανωμένο χώρο αναψυχής (445 μ. υψόμετρο) και από εκεί περπατώντας μέσα στην κοίτη του ρέματος (από εδώ και κάτω τα πλούσια νερά του φαραγγιού εξαφανίζονται) σε 25 λεπτά συναντάμε μια βρύση, ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια και σε 10 λεπτά το φαράγγι στενεύει (345 μ.). Σε κάποιο σημείο του ένας τεράστιος πεσμένος βράχος φράζει το μονοπάτι (200 μ. υψόμετρο) και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και λίγο τα χέρια μας για να τον ξεπεράσουμε.

Μία επιπλέον ώρα εύκολης πεζοπορίας και βγαίνουμε από την κοίτη του ρέματος σε έναν χωματόδρομο με νότια κατεύθυνση. Πίσω μας το φαράγγι του Πρινέ θαρρείς πως αγκαλιάζει το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης. Περνάμε από ένα μισοθαμμένο, από τις φερτές ύλες του ποταμού, παλιό πέτρινο γεφυράκι και βγαίνουμε στον κεντρικό και ασφαλτοστρωμένο δρόμο Σούγιας-Χανίων. Από εδώ η Σούγια απέχει μόνο 50 λεπτά με τα πόδια (λίγο προτού την προσεγγίσουμε περνάμε δίπλα από τα ερείπια ρωμαϊκού υδραγωγείου).

Πηγή: Το ΒΗΜΑ, 02/05/1999

 

 
<< Αρχική < Προηγ. 1 2 Επόμ. > Τελευταία >>

Αποτελέσματα 10 - 15 από 15