Διαβάστε για τα Χανιά

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων
Συγχρηματοδότηση 70% από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΕΓΤΠ.Ε-Π και το Ελληνικό Δημόσιο - Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Συγχρηματοδότηση Ελληνικό Δημόσιο και ΕΕ
Δήμος Κολυμβαρίου Εκτύπωση E-mail
Ο Δήμος Κολυμβαρίου ιδρύθηκε το 1997 και κηδεμονεύει 17 κοινότητες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται 49 χωριά και οικισμοί. Βουτά στη θάλασσα, περπατεί σε κάμπο και ανηφορίζει  βουνό. Βρίσκεται στην αρχή του ακρωτηρίου Σπάθας, στο Β.Δ άκρο του χανιώτικου κόλπου, 23 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων. Η απογραφή του 2001 έδειξε ότι ο συνολικός πληθυσμός του δήμου είναι 5.114 κάτοικοι σε έκταση 149.707 στρεμμάτων.

Οι ρίζες της περιοχής εκτείνονται μέχρι τη Μινωική Εποχή. Μεταξύ των Μινωθιανών, μακρινή απήχηση του ονόματος του Μίνωα, και της Αγίας Ειρήνης άκμασε μια σημαντική Μινωική πόλη, θαμμένη σήμερα, το όνομα της οποίας πιθανολογείται να ήταν «Πέργαμος». Ο Μίνωας ήταν εκείνος που αποπειράθηκε να αποπλανήσει τη νύμφη –κυνηγό Δίκτυννα κι εκείνη για να γλιτώσει ρίχτηκε στη θάλασσα.΄Επεσε όμως σε δίχτυα ψαράδων και σώθηκε δίνοντας το όνομά της στο γραφικό όρμο στο ακρωτήριο Σκάλα. Εδώ υπάρχουν σκόρπιες στο έδαφος ιωνικού και δωρικού ρυθμού κολώνες  του ελληνορωμαϊκού ναού Δικτύναιο. Τα μαρμάρινα ερείπια είναι εγκαταλελειμμέμα , ευτυχώς όμως το ακέφαλο άγαλμα της Δίκτυννας της Κυνηγού με το κυνηγόσκυλό της σώζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων. Ο ιστορικός Στράβων αναφέρει ότι ο ναός αυτός κτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός ναού του 7ου αι.π Χ και ήταν τόσο μεγάλος ώστε φαινόταν απ’όλη τη δυτική πλευρά της Κρήτης. Εδώ έφταναν ξυπόλυτοι προσκυνητές για να έχουν επαφή με τη γη και τη φύση, που λατρεύονταν στο πρόσωπο της Θεάς, φέρνοντας τάματα από όλη την Ελλάδα κατά τη Ρωμαϊκή και την Ελληνιστική Περίοδο.

Ο Δήμος Κολυμβαρίου κείται σε προνομιακή θέση καθώς γεύεται την αλμύρα και τα αγαθά της θάλασσας αλλά και τις δροσούλες και τους καρπούς του ημιορεινού τμήματός του. Χαίρεται και την περηφάνεια μα και τον περίπατο στην αγκαλιά της άγριας πέτρας.

Το Κολυμβάρι είναι μια κωμόπολη που επιμένει να μην γίνεται πόλη .Παρά το γεγονός ότι κάθε είδους υπηρεσίες υπάρχουν σ’αυτό διατηρεί την ηρεμία του περιβάλλοντος .Παρά το γεγονός ότι ο τουρισμός φαίνεται να δίνει ψωμί στους κατοίκους του αυτό επιμένει στη γραφικότητα των μικρολίμανων .Η παραλία του δεν έχει κατακλυστεί από ξαπλώστρες και ομπρέλες παρά το γεγονός ότι οι φίλοι της τεράστιας παραλίας του αυξάνουν εξαιτίας της καθαρότητας των νερών αλλά και των επιλογών που έχουν στην άπλα της: βότσαλο, άμμος. Οι ταβέρνες τόσο στην παραλία όσο και στο δρόμο σέβονται τον εαυτό τους και τους ξένους. Ένα χιλιόμετρο δυτικά του Κολυμβαρίου βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι της Γωνιάς Παναγίας Οδηγήτριας και η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης, γνωστή παγκοσμίως για τα συνέδρια που οργανώνει και για τις ποικίλες δραστηριότητες που αναπτύσσει με σκοπό το διαλογισμό και την απάντηση σε επιστημονικά, ιατρικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά προβλήματα.

Καμισιανά, Ραπανιανά,  Σκουτελώνας, Μινωθιανά, Κολυμβάρι, Γριμπιλιανά είναι το τουριστικότερο τμήμα του Δήμου λόγω της γεωγραφικής του θέσης και παρέχει όλο όσα ζητά ο τουρίστας: όμορφη θάλασσα, καθαρά και φιλόξενα δωμάτια, πρόθυμα εστιατόρια, ταβέρνες και καφενεία. Από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβρη στις παραλίες αυτές εντυπωσιάζει το κατάλευκο μυρωδάτο «κρινάκι της θάλασσας» που στολίζει την άμμο. Το κρινάκι αυτό είχε εντυπωσιάσει και τους αρχαίους Έλληνες που το ζωγράφισαν σε τοιχογραφία στην «οικία των γυναικών» στο Ακρωτήριο της Θήρας .Μην το κόψετε . Το Συμβούλιο της Ευρώπης το έχει χαρακτηρίσει σπάνιο και απειλούμενο είδος λόγω της ασύδοτης επιθετικής τουριστικής ανάπτυξης στο Αιγαίο .

Πίσω από δω κρύβονται οι Βούβες με την περήφανη  γέρικη σοφή ελιά τους που στεφάνωσε τους Ολυμπιονίκες του 2004 αλλά και τη θολωτή βρύση τους, τον τούρκικο πύργο και το ελαιουργείο 150 ετών στον οικισμό Περιστέρι.

Υπάρχει μία ακόμα ενδιαφέρουσα παραλία στο βραχώδες δυτικό τμήμα του ακρωτηρίου Ροδωπού εκείνη του Ραβδούχα Το χωριό είναι χτισμένο σε σημείο μοναδικής ομορφιάς .Ανηφορίζεις και τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το απέραντο γαλάζιο που σε καρτερεί κατηφορίζοντας. Σκαμπανέβασμα ψυχής το σημείο, που τα τελευταία χρόνια το ανακάλυψαν πολλοί και οι οικοδομές ξεφυτρώνουν η μία μετά την άλλη στην απότομη πλαγιά .Ο βυζαντινός Ναός της Αγίας Μαρίνας με τις όμορφες τοιχογραφίες αξίζει την προσοχή του επισκέπτη. Η παραλία του Ραβδούχα δεν έλκει κανέναν για μπάνιο όμως η προβλήτα του μικρού λιμανιού είναι μοναδική για το ηλιοβασίλεμα που προσφέρει .Συνεχίζοντας το δρόμο του χωριού ευθεία φτάνει κανείς σε μια μικρή παραλία με βότσαλο, ιδανική για παιδιά.

Πιο κει τα Αφράτα, η μοναδική θαλάσσια περιοχή της επαρχίας Κισσάμου στην οποία επιτρέπεται η υποβρύχια κατάδυση, ο Ελληνόσπηλιος, σπήλαιο στο οποίο βρέθηκαν οστά ανθρώπων και ζώων και σπάνιο λιθωματικό υλικό, ο Ροδωπός, ο Αστράτηγος, τα Άσπρα Νερά και οι Μένιες από τις οποίες ξεκινά ένα μικρό φαράγγι και εδώ φωλιάζουν βιτσίλες (χρυσαετοί) που μπορούν να σηκώσουν και αρνί. Σ’αυτά τα σημεία που γωνιάζουν τα βραχώδη βουνά και οι κατσίκες βόσκουν αλιμπερτές υπάρχει μια ταβέρνα με πάντα πρόθυμους να σε εξυπηρετήσουν ανθρώπους. Εδώ είναι και το Ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη – Γκιώνα που περιμένει τους προσκυνητές στις 29 Αυγούστου κατάλληλα εξοπλισμένους για να περάσουν ολόκληρη τη νύχτα εκεί. Ο κόσμος, πολλοί εκ των οποίων έχουν ταχθεί στον άγιο, διασκεδάζει με κρητική μουσική και την ημέρα γίνονται πολλές βαφτίσεις. Στο παρελθόν δεν υπήρχε δρόμος και οι προσκυνυτές διάνυαν μεγάλη και απόσταση με τα πόδια. Τη νύχτα αυτή τα κεριά και οι φακοί στιγματίζουν την πλαγιά του βουνού και η επιστροφή είναι μια εντυπωσιακή ατέλειωτη ανθρώπινη ουρά από την εκκλησία ως τους προποδες του βουνού. 

Το ακρωτήριο Σπάθας το 1984 μετονομάστηκε στη γιορτή του Αι - Γιάννη σε ακρωτήρι Ειρήνης με τη σύμφωνη γνώμη των χιλιάδων προσκυνητών με πρωτοβουλία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου Ειρηναίου. Είναι μια φιλειρηνική ενέργεια σε μια περιοχή όπου υπάρχουν πετρόχτιστα Γερμανικά Παρατηρητήρια, από τα οποία οι Γερμανοί έλεγχαν τη θαλάσσια κίνηση σε ακτίνα πολλών μιλίων. Στους πρόποδες του λόφου δεσπόζουν σκαμμένες σπηλιές που οι κατακτητές χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών. Το τοπίο με θέα και τις δύο πλευρές του ακρωτηρίου είναι άγριο, μαγικό με ιστορική σημασία.

Αριστερά στρίβοντας από το Κολυμβάρι ανταμώνουμε το χωριό Σπηλιά, που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει τουριστική ανάπτυξη ήπιων μορφών. Το Σπηλιά Βίλατζ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα .Η Μαραθωκεφάλα , με πανοραμική θέα που ταξιδεύει το βλέμμα ως τον κόλπο των Χανίων, φιλοξενεί το σπήλαιο του Αγ.Ιωάννη του Ερημίτη, στο οποίο πραγματοποιείται η «λειτουργία Ειρήνης», που καθιέρωσε ο Επίσκοπος Κισσάμου και Σελίνου κ .Ειρηναίος Γαλανάκης και τελέστηκε για πρώτη φορά τη Νύχτα των Χριστουγέννων το 1983. Πλήθος κόσμου φτάνουν εδώ για να βιώσουν τη μαγεία της νύχτας της Γέννησης.

Εδώ βρίσκονται και τη Χαλάσματα με την εδαφική τους ιδιαιτερότητα. Η συνέχεια της ημιορεινής διαδρομής πνίγεται στις ελιές, στα εσπεριδοειδή, στα αμπέλια. Τα χωριουδάκια που ακολουθούν έχουν μια εικόνα ερήμωσης γιατί οι νέοι έχουν αναζητήσει τις ευκαιρίες της ζωής στην πόλη των Χανίων. Το στοιχείο της γραφικότητας δε λείπει όμως οι αυλές με τις γαρυφαλιές και τους βασιλικούς είναι ελάχιστες καθώς εκείνοι που τις φρόντιζαν δεν υπάρχουν πια. Το τσιμέντο δείχνει τη βιασύνη να συντηρηθούν όπως – όπως τα σπίτια.

Επόμενο χωριό η Δρακώνα με τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Ακολουθούν τα Μοθιανά , το Σκαφιώτο, με το διατηρητέο αλευρόμυλο, η Γλώσσα και η Επισκοπή με το εξαιρετικό αρχιτεκτονικό δημιούργημα , τη «Ροτόντα» αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Αυτή η διαδρομή έχει κάτι το ιδιαίτερο : απότομες στροφές που σε αποζημιώνουν με το πράσινο που απλώχερα απλώνεται παντού. Και μέσα στο πράσινο νά’σου και μερικές κεραμοσκεπές ή στην ερημιά κάποιας κορφής νά’σου ένα λευκό ερημοκλήσι. Δε βαριέσαι να οδηγείς όπως στις σύγχρονες εθνικές οδούς.

Από την Επισκοπή ξεκινούν δύο διαδρομές η μία για τον Άγιο Αντώνιο , με το υπαίθριο θέατρο του Αλ.Μινωτή ,τις Καρές και τα Ζυμβραγού  και η άλλη για τον Άστρικα ,με το βιολογικό λιοτρίβη του , την Κρύα Βρύση, την Πανέθημο με το εκκλησάκι του Μιχαήλ Αρχάγγελου, και τα Δελιανά με το εκκλησάκι του Αγ.Ιωάννη του Προδρόμου, το σπίτι του Αλ.Μινωτή στον οικισμό Κούμαρα και το εξαιρετικού φυσικού κάλλους και ενδιαφέροντος  «Φαράγγι των Δελιανών», που εκτείνεται 3 χιλιόμετρα μακριά. Η περιοχή εδώ πρασινίζει από γέρικα πλατάνια και σταχτοπράσινες ελιές.

Η επιστροφή προς το Κολυμβάρι περνά από τα χωριά Βασιλόπουλο, Καρθιανά και τα Νοχιά ,που είναι ένα χωριό που δίνει τη μάχη της ζωής με την αγγειοπλαστική τέχνη και φαίνεται πως την κερδίζει. Η λαϊνα που διατηρεί το νερό δροσερό  έχει τη γιορτή της στο χωριό αυτό καθώς το αιώνες πριν το χώμα του βρέθηκε κατάλληλο στο να δίνει μορφή στην ανθρώπινη φαντασία και ανάγκη. Είναι μάλιστα το μοναδικό χωριό στην Κρήτη που εξακολουθεί να την κατασκευάζει. Στις εκθέσεις που λειτουργούν εδώ αξίζει να αναζητήσει κανείς λειτουργικά και διακοσμητικά αντικείμενα. Εδώ υπάρχει ο παραδοσιακός οικισμός Τζινευριανά. Η Καλυδωνία στη συνέχεια οδηγεί στην εθνική οδό και στα Νωπήγεια με το Ευρω - Μεσογειακό Κέντρο Νεότητας και το υπέροχο πετρόχτιστο θεατράκι τους αλλά και την περιοχή Χώνι, που μαγνητίζει το κουρασμένο από τις άσπρες πλαστικές καρέκλες στους ασυνήθιστους βράχους της εντός και εκτός παραλίας. Η διαδρομή βάλσαμο ψυχής .

Ο Δήμος Κολυμβαρίου τα τελευταία χρόνια φαίνεται να αναλογίζεται τις ευθύνες έναντι της φυσικής ομορφιάς και του πλούτου του και αργά βήματα προς το μέλλον που δεν θα το ήθελε στην απομόνωση.
 
< Προηγ.   Επόμ. >