Όπως είπε ο Θουκυδίδης, εδώ έχομε διαδοχή των επιγιγνομένων, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να διατηρήσουν και να ανανεώσουν, με το δημιουργικό του οίστρο, την Παράδοση. Παράδοση και ανανέωσή της είναι έννοιες αλληλένδετες. Ανανέωση της Παράδοσης είναι κάθε δράση ατόμου ή ομάδας ανθρώπων που τροποποιεί μια προϋπάρχουσα κατάσταση, ένα προϋπάρχον πολιτιστικό προϊόν, ή δημιουργεί ένα νέο, το οποίο θα δοκιμασθεί και θα κριθεί αν αντέξει στη συνέχεια.

Κάθε ένας, που θα ασχοληθεί με τη λαϊκή παράδοση, θα βρεθεί αναγκαστικά μπροστά στα πολιτιστικά προϊόντα της και στα αποτελέσματά τους και σιγά – σιγά θα οδηγηθεί στην αναζήτηση της διαδικασίας, που οδήγησε στην εξέλιξη, και έχει φέρει τα πολιτιστικά προϊόντα στον παρόντα χρόνο. Μελετώντας την παράδοση πρέπει να πούμε ότι στόχος μας είναι να αναζητήσομε τη μαρτυρία ή το πολιτιστικό προϊόν, να προσδιορίσομε το χαρακτήρα του, αν είναι δηλαδή τραγούδι ή μουσική, έθιμο, θρύλος ή κάτι άλλο. Σε ανανεωμένο πολιτιστικό προϊόν, μας ενδιαφέρει, οπωσδήποτε το προϊόν αυτό, αλλά πρέπει απαρεγκλίτως να ψάξομε την πορεία εξέλιξής του, να αναζητήσομε δηλαδή τα στάδια της πορείας του μέσα στο χρόνο.

Η λαϊκή παράδοση μπορεί μεν στη συνείδηση και στη φαντασία των ανθρώπων να έχει περιβληθεί ένα ένδυμα μυθικό, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι τίποτα άλλο από τη μεταφορά, από χρόνο σε χρόνο, ορισμένων τρόπων ζωής, ορισμένων περιεχομένων και τεχνικών, ορισμένων αξιών. Η μεταφορά αυτή γίνεται όχι με τη συμβολή μόνον των φτωχών τάξεων της κοινωνίας, όπως μπορεί να νομίζει κάποιος, αλλά με την παρουσία και συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνικής ομάδας. Μπορεί, λοιπόν, η λαϊκή παράδοση να είναι μεν ένα πολυσύνθετο φαινόμενο, όμως δεν καλύπτεται από κανένα μυστήριο ούτε ανήκει στη σφαίρα της μεταφυσικής.