Διαβάστε για τα Χανιά

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων
Συγχρηματοδότηση 70% από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΕΓΤΠ.Ε-Π και το Ελληνικό Δημόσιο - Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Συγχρηματοδότηση Ελληνικό Δημόσιο και ΕΕ
Η Τουρκοκρατία Εκτύπωση E-mail
Στην τουρκική κυριαρχία τα Χανιά περνάνε το 1645 και ολόκληρη η Κρήτη από το 1669. Οι περισσότεροι χριστιανικοί ναοί μετατράπηκαν σε τζαμιά. Σήμερα σώζεται (χωρίς το μιναρέ που κατεδαφίστηκε) το Κιουτσούκ Χασάν Πασά Τζαμισί (το Τζαμί του μικρού Χασάν Πασά) ή Γιαλί Τζαμί, στο Λιμάνι, το οποίο δημιουργήθηκε πάνω στα ερείπια μικρού μονόχωρου ναού. Αναστηλώθηκε πρόσφατα και χρησιμοποιείται ως χώρος εκθέσεων. Εκτός από τη Σπλάντζια, διασώζεται άλλος ένας μιναρές στην οδό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, ενώ στο χώρο του τζαμιού λειτουργεί σήμερα βιοτεχνία.

Εκεί βρισκόταν το Αγά Τζαμισί, αφιερωμένο στον Αγά των Γιαννιτσάρων. Από την περίοδο της τουρκοκρατίας σώζονται ακόμη χαμάμ (στην οδό Κατρέ) και μουσουλμανικές κρήνες, όπως στη γωνία της οδού Χάληδων, στο Σαντριβάνι, στο βενετσιάνικο μέγαρο που λειτούργησε ως Ναυαρχείο, αργότερα ως νοσοκομείο και, επί Κρητικής Πολιτείας, ως Δημαρχείο. Δεν σώζεται το μουσουλμανικό περίπτερο αραβικού ρυθμού που υπήρχε στην πλατεία της Σπλάντζιας. Υπάρχει ακόμη ο Πλάτανος, όπου το 1821 κρεμάσανε τον επίσκοπο Κισάμου Μελχισεδέκ Δεσποτάκη, που ήταν από τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας στην Κρήτη, και τον δάσκαλο διάκονο Καλλίνικο που καταγόταν από τη Βέροια.

Η επανάσταση του 1821 στην Κρήτη καταφέρνει να επιβληθεί σε ολόκληρο το νησί εκτός από τα τρία μεγάλα κάστρα. Ο Σουλτάνος ζητάει τη βοήθεια των Αιγυπτίων που παρ' ολίγον να καταπνίξουν την επανάσταση. Μέχρι το 1830, η Κρήτη κυβερνιόταν από τους επαναστάτες, όμως το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, μετά από επιμονή των Άγγλων δεν περιλαμβάνει την Κρήτη μέσα στα ελληνικά σύνορα. Οι Τούρκοι παραχωρούν τη διοίκηση της Κρήτης στους Αιγυπτίους, για τη βοήθεια που τους είχαν προσφέρει στην κατάπνιξη της ελληνικής επανάστασης. Στην περίοδο της Αιγυπτιοκρατίας (1830-1840), γίνονται μεγάλα δημόσια έργα στα Χανιά και ανακατασκευάζεται ο Φάρος, που κινδύνευε με κατάρρευση, και τότε παίρνει το σημερινό του σχήμα, θυμίζοντας μιναρέ. Πλησιάζοντας κανείς στο Φάρο μπορεί να διακρίνει και τη μουσουλμανική διακόσμηση.

Πηγές:

* Μιχάλης Ανδριανάκης, Η Παλιά Πόλη των Χανίων, εκδ. Αδάμ, 1997.
* Γιάννης Τσίβης, Χανιά 1252-1940, εκδ. Γνώση, 1990.
* Στεφ. Ξανθουδίδου, Ιστορία της Κρήτης, εκδ. Κουλτούρα, Αθήνα, 1981.
* Νίκος Ψυλλάκης, Κρητική Μυθολογία, εκδ. Καρμάνωρ, Ηράκλειο, 1996.


 
< Προηγ.   Επόμ. >